به گزارش “ایران اقتصادی“، اقتصاد به سرعت در حال دیجیتالی شدن است و در این میان رشد بانکداری الکترونیک باعث شده که در سالهای اخیر، میزان استفاده مردم از کارتهای بانکی مختلف افزایش قابل توجهی داشته باشد، به طوری که اغلب مردم دارای چندین کارت هستند.
اما نکتهای که وجود دارد این است که بخش قابل توجهی از این کارتها، هیچ کاربردی برای دارندگان آنها نداشته و معمولا ماهها و حتی سالها (تا پایان زمان انقضا) بدون استفاده رها میشوند.
نگاهی به آمارها و گزارشهای منتشر شده توسط بانک مرکزی و شبکه الکترونیکی پرداخت کارت (شاپرک) نشان دهنده بدون استفاده ماندن بخش قابل توجهی از این کارتهاست.
آخرین آمار منتشر شده نشان میدهد که تا پایان شهریور ماه 1401 تعداد 419 میلیون و 435 هزار و 97 کارت بانکی (کارت برداشت، اعتباری، هدیه و کارتهای پول الکترونیک) در کشور صادر شده است.
از مجموع کارتهای صادر شده، تعداد 271 میلیون و 711 هزار و 347 مربوط به کارت برداشت بوده است. اگر این تعداد را به جمعیت کل کشور تقسیم کنیم به ازای هر ایرانی، بیش از 3 کارت بانکی برداشت صادر شده است.
همچنین، تا این تاریخ تعداد 12 میلیون و 328 هزار و 747 کارت اعتباری و 133 میلیون و 170 هزار و 640 کارت خرید و هدیه و 2 میلیون و 224 هزار و 363 کارت پول الکترونیک صادر شده است.
بدین ترتیب بررسیها نشان میدهد که روند صدور انواع کارت افزایشی است و هر سال بر تعداد آنها اضافه میشود.
عوامل مختلفی در بالارفتن آمار کارتهای بانکی بدون استفاده نقش دارند که از جمله آنها می توان به الزام دستگاه ها، سازمان ها و نهادهای مختلف برای اخذ کارت بانکی توسط مراجعان و ذیربطان آن دستگاه ها اشاره کرد.
به عنوان مثال دانشجویان دانشگاه های مختلف باید کارت یک بانک خاص را دریافت کنند در حالی که در عمل، برای آنها کاربرد زیادی نداشته و امور مالی خود را توسط کارتهای سایر بانکها انجام میدهند.
معمولا شرکت های دولتی، نیمه دولتی و خصوصی، حقوق کارکنان خود را به کارتهای یک بانک خاص واریز می کنند، بنابراین اگر فردی طی چند سال در چندین محل مختلف شاغل شود، به تعداد محلهای اشتغال خود دارای کارت بانکی میشود.
اما چندسالی است که صحبت از ضرورت تجمیع انواع کارتها میشود، ولی این آمارها نشان میدهد که هنوز کار خاصی انجام نشده است.
این در حالی است که اجرای طرح تجمیع و انجام تمام اقدامات مالی و امورات شهروندی از طریق یك كارت نه تنها در راستای سهل تر شدن انجام بخشی از اقدامات است بلکه از مزیت های دیگر آن شفافیت و نیز امنیت در نقل و انتقالات مالی است.
زیرا همین موضوعِ تعدد كانال های مالی برای افراد مانع از بررسی دقیق فعالیت های بانكی می شود.