پیمان شانگهای فشار تحریمی را از ایران برمی‌دارد

حضور در پیمان های مختلف منطقه ای و بین المللی، موضوعی است که تمام کشورهای دنیا به آن معتقدند چراکه سبب قویتر شدن در منطقه می شود. عضویت ایران در پیمان شانگهای نیز از این قاعده مستثنی نیست و مطمئنا حضور در میان کشورهای بزرگی همچون روسیه و چین باعث بهبود مناسبات تجاری و بالطبع اقتصاد کشور می شود. البته این بهبود اقتصادی در گرو این است که از این فرصت، بیشترین بهره گرفته شود. ما باید استفاده را از این وضعیت بکنیم درغیر این صورت، همین پیمان منطقه ای پرظرفیت تبدیل به فرصت سوزی می شود. پیمان شانگهای فرصتی بسیار مناسب برای ایران است چرا که با عضویت در این پیمان، ایران عملا وارد جریانات جهانی می شود و از سوی دیگر می تواند رقابت پذیری خود را نیز افزایش دهد. در چنین پیمانهایی علاوه بر استفاده از ظرفیت ها و داشته ها، باید برای موفقیت در رقابت، به دنبال تغییر و افزایش توان و ظرفیت هم بود. به عنوان مثال در توسعه مراودات تجاری با کشورهای عضو این پیمان، می توان خط های ارتباطی راه آهن را توسعه داد. ایران می تواند در شرایط فعلی روسیه، قطعه خط آهن رشت -آستارا را تکمیل کند تا وارد مدار شود. این خط ریلی بی شک می تواند به دلیل شرایط روسیه، درآمد ترانزیت بالایی را نصیب ایران کند. یکی دیگر از این خطوط، خط راه آهن ریلی ایران به چین است که هرچند بخشی از آن وصل شده اما باید آن را تقویت کرد تا مراوات و مبادلات تجاری کشورچین به عنوان یکی از اعضای پیمان شانگهای ازطریق این کانال صورت بگیرد و درآمد خوبی به ایران سرازیر شود و خود در توسعه اقتصادی تاثیرگذار باشد. در پایان باید گفت اگر از ظرفیت پیمان شانگهای به درستی استفاده شود، هیچ تهدیدی نمی تواند کشور ما را تحت فشار قرار دهد. کسانی که می خواهند ما را تهدید کنند وقتی ببینند ما تحت فشار قرار نمی گیریم خود به خود از تهدید کشور دست برخواهند داشت.