جمعه؛ 19 خرداد 1402

متاورس را می‌توان به عنوان یک محیط مجازی تعریف کرد که در آن، افراد قادر هستند با هم ارتباط برقرار کنند، تعامل کنند و حتی در این فضا به کار و خرید هم بپردازند.

به گزارش “ایران اقتصادی“، این همگرایی دنیای دیجیتال و فیزیکی، از متای یونانی به معنای فراتر یا پس از آن ناشی می شود. لیکن این تکنولوژی نیز همانند همه فناوری‌ها و تکنولوژی‌ها دارای چالش‌های امنیتی بوده که لازم است کاربران با آن‌ها آشنا شوند.

در ادامه برخی از این چالش‌های امنیتی را بررسی می‌کنیم:

هویت: هویت کاربران متاورس می‌تواند جعل شود، حساب‌های آن‌ها هک شود و آواتارهای آن‌ها تصرف شود. یک چالش رایج این است که هویت شخصی که کاربران متاورس با آن سروکار دارند همیشه مشکوک است و مشخص نیست آیا آواتار ارائه شده، واقعا متعلق به همان شخص است یا خیر.

آسیب پذیری های مشتری: هدست های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، ماشین های سنگینی هستند که نرم افزار و حافظه زیادی دارند. جعل موقعیت مکانی و دستکاری دستگاه، عاملان را قادر می‌سازد تا هویت کاربران را تصاحب کنند و پس از ورود به متاورس، از طریق آواتارهای آنها، فضا را ویران کنند.

ارتباطات کاربر به کاربر: از آنجایی که تجربه متاورس، تماماً در مورد تسهیل ارتباطات کاربر به کاربر است، اعتماد و تجارت با افراد ناشناس و نحوه ایجاد این روابط بسیار مهم و حساس خواهد بود. یک کاربر بد، می تواند صدمات بزرگی به بار آورد. این موضوع باید مورد توجه قرار گیرد.

دقت داده‌ها: موقعیت مکانی، کیفیت کالا، نظرات، اطلاعات کاربر و داده‌های مورد اعتماد شخص ثالث، با دقت بسیار بالا ثبت شده‌اند لیکن اطمینان از حفظ این اطلاعات، کمی دشوار است.

حریم خصوصی: در حال حاضر، هیچ مقررات خاصی برای متاورس وجود ندارد. با این حال، کاربران معمولاً از سطح داده‌ای که ارائه می کنند، آگاهی ندارند. و برخلاف GDPR و سایر مقررات، که الزامات حاکمیت منطقه‌ای دارند، تجربیات مجازی مرزی ندارند و بنابراین، اطمینان از حریم خصوصی در اختیار مالک پلتفرم و صاحبان اموال است.

منبع: پلیس فتا