به گزارش “ایران اقتصادی” معصومه چهارمیری، کارآفرین اجتماعی درباره این مقوله گفت: در این نوع کارآفرینی شخص یا اشخاصی تلاش می کنند گروه هدف خاصی را در جامعه شناسایی و برای آن ها زمینه فعالیت اقتصادی را فراهم کنند. با این کار شخص کارآفرین هم ثروت تولید کرده و هم بخشی از جامعه که مستعد آسیب های اجتماعی هستند را حمایت کرده و در در نتیجه شاهد کاهش میزان جرائم در جامعه خواهیم بود، پس هم به تولید در کشور کمک کرده و هم رسالت اجتماعی خود را به انجام رسانده است.
وی افزود: ما در استان البرز و در گروه جهادی شهید چهارمیری با هدف تواند سازی افراد بی سرپرست و بد سرپرست، افراد را شناسایی می کنیم، آموزش می دهیم تا بتوانند خودشان به صورت مستقل کار کنند و هزینه های ماهانه خانواده خود را پرداخت کنند. بزرگترین مشکل گروه های حمایتی این است که افراد را به خودشان وابسته می کنند ولی ما تلاش کردیم در این سال ها افراد را مستقل بار بیاوریم تا آن ها بتوانند در هر جایی درآمد زایی کنند.
این کارآفرینی اجتماعی اظهار کرد: معمولا برای ما شروط عجیب و غریبی تعیین می شود، به طور مثال چندین ضامن برای هر وام از وام گیرنده طلب می کنند یا بسیاری سخت گیری های دیگر، این در حالی است که بخش زیادی از این افراد از شرایط خاصی برخوردار هستند که سرمایه قابل توجهی ندارند. چطور می توانند چند ضامن به بانک معرفی کند؟
چهارمیری در ادامه اظهار کرد: برای حل این مشکلات گروه جهادی ما، صندوق‌های قرض الحسنه ایجاد کرده که مردم داوطلبانه وجوه خود را به این صندوق‌ها می دهند تا در اختیار افراد تحت حمایت گروه ما قرار بگیرد. به صورت خلاصه می توانم بگویم که بزرگترین مشکل بر سر راه گروه های جهادی همچون ما قوانین خاص بانک ها برای اعطای تسهیلات است.
در حوزه حمایت ها بخش دولتی هم باید به در اختيار گذاشتن بازارچه های فصلی برای فروش محصولات اشاره کرد که با این کار بخشی از مشکلات ما در حوزه فروش محصولاتی که افراد تحت پوشش ما تولید کرده اند اشاره کرد.
تمام حقوق برای «ایران‌اقتصادی» محفوظ بوده و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است